Engelli bireye sahip aileler çocuklarını sokağa çıkarmaktan, insanlarla tanıştırmaktan çekinebilmektedir. Bunun en büyük sebebi ise sokakta yürürken insanların uzun uzun bakması, üzüldüklerni belli etmeleri ailelerini ve kendilerini fazlasıyla rahatsız etmektedir. Oysa ki dinimizde engelli kişileri bakışlarla rahatsız edecek kadar bakmak doğru bulunmamıştır. İnsanları empati yapmaya davet ediyoruz. En azından bir gün sokakta yürürken herkesin dikkatli dikkatli sizi izlediğini baktığını düşünün. Hepimiz bu durumdan rahatsız olmaz mıyız ?
"Âmâya rehberlik etmen, sağır ve dilsize anlayacakları bir şekilde anlatman, muhtaç bir kimseyi ihtiyacını tedarik etmesi için gerekli yere götürmen, derman arayan dertlinin imdadına koşman, koluna girip güçsüze yardım etmen, konuşmakta güçlük çekenin meramını ifade edivermen, bütün bunlar sadaka çeşitlerindendir..." (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 5/168-169)
Kuşkusuz hiç bir ayrıntıyı atlamayan dinimiz engellilere yönelik tutumlarımızın nasıl olması gerektiği konusundada gerek ayetler gerekse Efendimizin Hadis-i şerifleriyle bizlere nasihatler vermektedir. Engelli kşilerinde birer birey olduğunu unutmamalı toplumda bağımsız olarak hayatlarını sürdürebilmeleri için elimizden geleni yapmalıyız. Unutulmamalıdır ki engelli bireylere gereken imkanlar verirse inanılmaz başarılara imza atabilirler.
