Üzülüyorum...

 Etrafıma baktıkça üzüntüm katlanıyor.

Neden mi?

Hepimiz insanız kimsenin kimseden üstün olmadığı insanlarız.

Ama etrafımı hayretler içerisinde izliyorum.

Mevki ve makam sahibi diye gösterilen ilgi ve alaka beni korkutuyor.

Özellikle Siyasi liderlere gösterilen bu davranış korkunç.

Unutmayın ki bizlerin sayesinde Siyasi liderler var.

Biz seçtiğimiz için o koltuklarda oturuyorlar.

Koşa koşa kapı açmalar, karşılarında ezilip büzülmeler, aman ıslanmasın diye şemsiye tutmalar.

Kendi eli yok mu tutsun şemsiyeyi, açsın kapısını.

Onları hizmet etmeleri için bizler seçmişken bu pervane gibi etraflarında hizmet etme yarışı neden?

İşimizi görmeleri için peşlerinden koşar hale geldik.

Yahu onlar koşsun peşimizden işlerimizi görmek için.

Seçilmiş ise hizmet için seçildi.

Müsaade edin de onlar bizim için yarışsın.

Bizi memnun etmeye çalışsınlar.

Sonra diyoruz ki neden bu siyasiler böyle.

Bizler onları ulaşılamaz hale getiriyoruz.

Aaaaa acaba neden adamların egolarını arşa çıkmış diye sor sonra.

Mevki ve makama saygı vardır.

El pençe durmak değil.

Bırakın peşlerinden koşmayı, peşinden koşulan olun.

Oyu verenin bizler olduğunu unutmamalıyız.

Yurt dışında şehrin tam göbeğinde adamın biri elinde mikrofon etrafında 3-5 insan görmüştüm.

Bu adam kim diye sorduğumda BAŞBAKAN dendi.

O kadar şaşırıp hayrete düşmüştüm ki.

Yuh ya BAŞBAKAN şehrin göbeğinde konuşuyor ve sadece 3-5 insan dikilmiş dinliyor diğerleri ise yanından geçip gidiyor.

Adamların umrunda değil...

Diyeceğim o ki, lütfen gereksiz davranışları yağ çekmeleri bırakın ve aldığınız hizmetlere bakın.

Hoşça ve dostça kalın…